Πύρινος εφιάλτης - Της Ελένης Κύρκου-Σαφάκα

Πύρινος εφιάλτης - Της Ελένης Κύρκου-Σαφάκα

Μαύρη η ψυχή μου και βαριά,

η σκέψη αργοδιαβαίνει

και η καρδιά μου σπαρταρά,

με τούτο που συμβαίνει.

Καίγεται η Ελλάδα μας,

φλόγες καυτές τη ζώνουν,

αποκαϊδια και καπνοί

όλους περικυκλώνουν!

Καίγονται κόποι κι' όνειρα

ολόκληρης ζωής

και κινδυνεύουν άνθρωποι,

ζώα κι' η έρμη γης.

Επίθεση στα όνειρα

οι φλόγες έχουν κάνει,

τρέχει ο κόσμος να σωθεί,

να βρει κάποιο λιμάνι.

Κλαίνε ανθρώποι και πονούν

για τον ξεσπιτωμό τους.

Τάχα, ποιός φταίει αληθινά,

για τον ξεριζωμό τους;

Κλαίει πικρά κι' ο ουρανός

και τα βουνά λυπούνται,

ξενητευτήκαν τα πουλιά,

τ' αγρίμια δεν βρυχούνται!

Ας πέσει θεέ μου μια βροχή,

τις πυρκαγιές να σβήσει,

να ανακουφιστεί η γη,

πάλι ν' αναθαρρήσει!

Για να γεννήσει η γη ξανά

κι' όλα να ζωντανέψουν,

να γιατρευτούν κάποιες πληγές,

οι νέοι να μη μισέψουν.

11 - 8 -2021

Ελένη Κύρκου- Σαφάκα