02/15/19 - Θεσπρωτικοί Αντίλαλοι
https://picasion.com/
https://picasion.com/
https://picasion.com/
https://picasion.com/
https://picasion.com/
https://picasion.com/

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2019

“ΕΜΕΙΣ” απέναντι στο “ΙΔΟΥ ΕΓΩ” Μια διθυραμβική κριτική του Άλκη Φάτσιου για το θεατρικό έργο της Άννας Ρεντζεπέρη

Φεβρουαρίου 15, 2019 0

Του Άλκη Φάτσιου                                                                             
Δικηγόρου

Το περασμένο Σάββατο, 9/2/19, βρέθηκα ως θεατής, στο θέατρο «ΕΣΤΙΑ» στην Ηγουμενίτσα, προκειμένου να παρακολουθήσω, μια θεατρική παράσταση από τη θεατρική ομάδα Θεσπρωτίας «ΤΟΜΗ», ψυχή της οποίας είναι η γνωστή στο θεσπρωτικό κοινό αλλά και την εκπαιδευτική κοινότητα, κα. Ρεντζεπέρη Άννα.
Συγκεκριμένα παρουσιάστηκαν (4) τέσσερα μονόπρακτα-μονόλογοι και πλέον ειδικότερα, ένα του ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΟΦ, το “Ολια μια ψυχούλα”, ένα των ΝΤΑΡΙΟ ΦΟ και ΦΡΑΝΚΑ ΡΑΜΕ το “Εγώ η Ουλρίκε Μάϊνχοφ καταγγέλλω”, ένα της ΛΟΥΛΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ το “Ουρανός κατακόκκινος” και ένα της ιδίας της κας Ρεντζεπέρη, το “Μπορείς να με λες και Γέρμα”, με το γενικότερο τίτλο “ΙΔΟΥ ΕΓΩ”. Κεντρική ηρωίδα και στα τέσσερα μονόπρακτα μία ΓΥΝΑΙΚΑ, το ρόλο της οποίας, απέδωσε η κα Ρεντζεπέρη, με εμφάνιση, στα δύο εξ αυτών και των Ηλιάνας Μαρτίνη και Ευρυδίκης Στόλη.

Πριν αναφερθώ στη συγκεκριμένη θεατρική παράσταση, αισθάνομαι την ανάγκη, να παραθέσω κάποιες γενικότερες σκέψεις μου, σχετικά με το θέατρο και την Τέχνη γενικότερα, έτσι ώστε να γίνουν πλήρως κατανοητά, τα όσα παρακάτω θα αναφέρω για τη συγκεκριμένη παράσταση:
Η Τέχνη -και βεβαίως το θέατρο, από τις βασικές εκφράσεις αυτής- είναι αναμφίβολα ένα σημαντικό ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ. Η ΤΕΧΝΗ, άρα και το θέατρο, είναι ΑΝΑΓΚΗ αλλά όχι του “περιττού”, μα του “απαραίτητου”, όπως αναφέρει σχετικά, ο μεγάλος μας ποιητής και διανοητής ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ, και δεν μπορεί να απουσιάζει κοινωνικά, έτσι όπως δεν μπορεί να απουσιάζουν η ηθική, το δίκαιο, η ΑΛΗΘΕΙΑ. Δεν υπάρχει δε, καμία αμφιβολία, ότι η ΤΕΧΝΗ, άρα και το θέατρο, ωφελεί και ταυτόχρονα εξυπηρετεί ΣΚΟΠΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ και εξωαισθητικούς, κι αυτό είναι μια μεγάλη ΑΛΗΘΕΙΑ, αν οι σκοποί αυτοί προάγουν την ιστορική πορεία ατόμων και κοινωνιών, και δεν σκοπεύουν την αναχαίτισή τους. Με βασικό εργαλείο και πυξίδα την επιστήμη της ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ, οφείλουμε κάθε φορά, να διαβλέπουμε, έστω και ενστικτωδώς, πότε η ΤΕΧΝΗ, άρα και μια θεατρική παράσταση, είναι ΖΩΝΤΑΝΗ και ΑΛΗΘΙΝΗ και πότε ΨΕΥΤΙΚΗ και ΝΕΚΡΗ, πότε δύναμη που κινεί την κοινωνική πραγματικότητα και πότε δύναμη που την ακινητοποιεί και τη φρενάρει στην πορεία κοινωνικής αφύπνισης και ανάτασης.
Αναφορικά τώρα με τη θέαση μιας θεατρικής παραστάσεως, πάντα πίστευα και πιστεύω, πάντα διαισθάνομαι, ότι βρίσκομαι μπροστά σε μια “ΙΔΙΟΤΥΠΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ” στη διάρκεια της οποίας, αναμετρώνται δύο πρωταγωνιστές, από τη μια ο ΘΕΑΤΗΣ, και από την άλλη ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ της, με επιδιωκόμενο στόχο (νομίζω πως έτσι πρέπει) την πολιτιστική, άρα και κοινωνική μέθεξη, μέσω της αμφίδρομης επικοινωνίας και συμμετοχής και με απώτερο στόχο να συμβάλλουν και οι δύο, έστω και σε κάποιο βαθμό, στη δημιουργία του κοινωνικού ατόμου, του σκεπτόμενου πολίτη και στο προχώρημα της ίδιας της κοινωνίας. Χαρακτηρίζω δε μια θεατρική παράσταση, σαν μια ΙΔΙΟΤΥΠΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ, γιατί σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη αναμέτρηση, εδώ θα υπάρξουν στο τέλος αναγκαστικά ή και οι ΔΥΟ νικητές ή και οι ΔΥΟ ηττημένοι…!
Σε ό,τι αφορά το ΘΕΑΤΗ: Αν ο θεατής φεύγοντας, μετά το τέλος μιας θεατρικής παράστασης, διαπιστώσει ότι συνεπεία αυτής, ξεκίνησε μέσα του, μία διανοητική διεργασία ατομικού και κοινωνικού προβληματισμού, ότι τα μηνύματα της ΟΛΗΣ παραστάσεως του δημιούργησαν ερείσματα για να νιώσει περισσότερο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, περισσότερο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ, ότι αισθάνθηκε μία δημιουργική και ταυτόχρονα συγκινησιακή φόρτιση, ε, τότε αυτός ο (θεατής), έχει κερδίσει, έχει νικήσει. Είναι δε βέβαιον ότι η νίκη του αυτή, οφείλεται στο δημιουργό της παραστάσεως, που με αυτή την έννοια, ΠΡΟΦΑΝΩΣ είναι και αυτός νικητής…!
Σε ό,τι αφορά το δημιουργό:  Ο βασικός συντελεστής μιας Θ.Π., ο δημιουργός της, κατά την ταπεινή μου άποψη, θα πρέπει να διαθέτει ένα ιδιαίτερο κριτήριο επιλογής έργων (αν δεν είναι ο ίδιος συγγραφέας) και χαρακτήρων, αφού το στοιχείο αυτό, αποτελεί το βασικό, το γενεσιουργό κύτταρο της υπό δημιουργίας Θ.Π. Όμως προκειμένου να υπάρχει στο δημιουργό το παραπάνω στοιχείο, θα πρέπει να συντρέχει στο πρόσωπό του μια ΠΟΛΥΜΕΡΕΙΑ ΓΝΩΣΕΩΝ -σε σχετικά ικανοποιητικό βαθμό- και στα άλλα επίπεδα του κοινωνικού γίγνεσθαι. Προσέτι θα πρέπει επίσης να διαθέτει ένα, σε μεγάλο βαθμό, κατασταλαγμένο κοινωνικό κριτήριο που να στοχεύει σε μία ΑΛΛΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, σε ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ και συνεπώς σε μία ΑΛΛΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ…
Περαιτέρω, οι συντελεστές που επιλέγονται να υποδυθούν τους χαρακτήρες, εννοείται ότι θα πρέπει όχι απλά να διαθέτουν το σχετικό χάρισμα (ταλέντο), αλλά θα πρέπει παράλληλα να έχουν ικανή διανοητική δυνατότητα να αντιληφθούν το εύρος του χαρακτήρα που υποδύονται…
Αναφέρομαι παραπάνω, και επιμένω, στην αναγκαιότητα μίας ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΟΛΥΜΕΡΕΙΑΣ στο πρόσωπο των δημιουργών, γιατί είμαι και εγώ από αυτούς που πιστεύουν, ότι Ο ΜΟΝΟΣΗΜΑΝΤΑ ΕΙΔΙΚΟΣ γνωρίζει κάποια ή πολλά πράγματα, πάνω σε ένα ΑΥΣΤΗΡΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΕΔΙΟ, αλλά για τα υπόλοιπα πάσχει από ΓΕΝΙΚΗ ΤΥΦΛΩΣΗ, στερούμενος έτσι ΟΛΩΝ των ιδιοτήτων ενός πραγματικού, ενός ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, και κατά συνέπεια στερείται κατ’ αυτόν τον τρόπο, των ιδιοτήτων ενός ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ… Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι, ο χώρος, το έδαφος του ΜΟΝΟΣΗΜΑΝΤΟΥ ειδικού είναι το πλέον ιδανικό για να αναπτυχθεί και να ευδοκιμήσει ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΒΛΑΚΑΣ, ο οποίος ναρκοθετεί με τη γενικότερη κοινωνική του τύφλα όχι μόνο αυτό που υποτίθεται υπηρετεί, αλλά και την εξέλιξη της ίδιας της κοινωνίας. Ασπάζομαι δε απολύτως τις σχετικές απόψεις περί του ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΒΛΑΚΑ (μονοσήμαντα ειδικού), όπως αυτές αναπτύσσονται από γνωστούς διανοητές και συγγραφείς, όπως του ΜΠΕΡΝΑΡΝΤ ΣΟ, του Δ. ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΥ, του ΛΕΜΠΕΣΗ κ.λ.π.
Συμπερασματικά, όταν υπάρχουν τα παραπάνω στοιχεία σε ΘΕΑΤΗ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ μιας Θ.Π., τότε δεν μπορεί παρά να είναι ΕΥΤΥΧΕΣ το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, με ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ…
Έρχομαι τώρα στη Σαββατιάτικη θεατρική θέαση της “ΙΔΟΥ ΕΓΩ” με βασική δημιουργό την κα Άννα Ρεντζεπέρη. Εκ προοιμίου θέλω να αναφέρω, ότι το αποτέλεσμα αυτής της θεάσεως, αφού με ταξίδεψε σε χώρους όπου ανακαλύφθηκαν, είτε δειλά δειλά, είτε με ξέσπασμα, αληθινοί, ατόφιοι χαρακτήρες και ειδικότερα ΓΥΝΑΙΚΩΝ μέσα ή μετά από τις κοινωνικά συμβατικές πορείες τους, εν τέλει, μου ΟΜΟΡΦΗΝΕ τη βραδιά μου, και θεώρησα εαυτόν τυχερό που βρέθηκα ως θεατής σ’ αυτήν την παράσταση. Είναι ηλίου φαεινότερον, ότι στο πρόσωπο της κας Ρεντζεπέρη, συνέτρεξαν όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία προανέφερα, και τα οποία θεωρώ ως “ικανή και αναγκαία συνθήκη” για να υπάρξει κάποιος ως δημιουργός.
Η κα Ρεντζεπέρη με την προχθεσινή παράσταση, απλά μου επιβεβαίωσε την άποψή μου, ότι είναι προικισμένη με ό,τι απαιτείται προκειμένου να μπορεί να προσφέρει πολιτιστικά και κοινωνικά εν γένει. Μέσα στη γενικότερη πολιτιστική –και όχι μόνο- παρακμή, η κα Ρεντζεπέρη, με τη θεατρική παράσταση, αντιστέκεται στη μετριότητα, δεν συμφιλιώνεται με την παρακμή και επιχειρεί επιτυχώς αντίσταση ποιότητος στους χώρους της. Δεν διστάζει να ΕΚΤΙΘΕΤΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ, με τις καλλιτεχνικές και κοινωνικές επιλογές της, και δίνει φωσφορίζοντα σήματα σε γυναίκες που αποδέχονται απλά τη μοίρα τους, μια μοίρα που άλλοι φτιάξανε γι΄ αυτές γεμάτη με κοινωνικές συμβάσεις, με “κριτή” καθημερινά ή το σύζυγο ή τον κοινωνικό περίγυρο. Η κα Ρεντζεπέρη υποδύεται έξοχα τους επιλεγμένους από την ίδια χαρακτήρες των (4) γυναικών και μεταπηδά από ρόλο σε ρόλο κατά τρόπο μοναδικό.
Οι μεταμορφώσεις και μεταλλάξεις της είναι ένα δείγμα υψηλής υποκριτικής και υψηλής αισθητικής, η δε συγγραφή του 4ου μονόπρακτου από την ίδια, επιβεβαιώνει την άνεσή της και σε αυτόν τον τομέα, με ξεκάθαρη κοινωνική στόχευση. Οι χαρακτήρες των (4) γυναικών παρατίθενται με αυστηρή λιτότητα, χωρίς επιτηδευμένες σκηνοθετικές φιοριτούρες, αφού μόνο έτσι μπορούν να αποδοθούν με αφτιασίδωτη ειλικρίνεια και κοινωνική αλήθεια.
Ταυτόχρονα όμως, η ερμηνευτική έκφραση των χαρακτήρων αυτών, φανερώνει μια ποιητική, τρυφερή και ρεαλιστική ματιά και αποτελεί επίσης μια ενδοσκόπηση αυτών, που σε δεδομένη στιγμή ξεγυμνώνουν την ψυχή τους, κραυγάζουν την αλήθεια τους, μακριά και πέρα από το “φαίνεσθαι” και από τις δοτές κοινωνικές συμβάσεις, και επιτέλους φωνάζουν: “ΙΔΟΥ ΕΓΩ”, “ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ”…
Οι 4 ηρωίδες, που τόσο έξοχα υποδύεται η κα Ρεντζεπέρη (και με την αξιοπρόσεκτη παρουσία των νεανίδων Μαρτίνη και Στόλη) φωνάζουν, σε διαφορετικούς χρόνους και χώρους, προτρέπουν τις Γυναίκες, να αποδεχθούν τον πραγματικό εαυτό τους, να αποδεχθούν τη μοναδικότητά τους… Να αποδεχθούν ότι αξίζει να φανερώνουν την αλήθεια τους, το χαρακτήρα τους, να είναι ο εαυτός τους και όχι αυτό που θέλουν οι άλλοι… Μόνο τότε πορεύεσαι σε ποιοτικό και ανθρώπινο περιβάλλον, διαφορετικά ΔΕΝ ΖΕΙΣ αλλά κουτσοζείς, όπως λέγει κάπου στην “Αρχαία Σκουριά” η Μάρω Δούκα… Όταν θέλεις να είσαι ο εαυτός σου, είναι βέβαιο, ότι σε μια κοινωνία σαν αυτή που ζούμε, πρέπει να πληρώσεις τίμημα και μάλιστα ακριβό. Αλλά πιστέψτε με, αξίζει…                                                                                                                   
Οι προσπάθειες σαν αυτήν της κας Ρεντζεπέρη, είναι ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, εξαίρεση στον γενικό κανόνα της παρακμής και του ξεπεσμού, είναι σαφώς μειοψηφική. Το μόνο που μπορώ να ευχηθώ και να ελπίζω, είναι το μεγάλωμα της μειοψηφίας, και σε θεατές και σε δημιουργούς. Εννοείται βεβαίως ότι στη συγκεκριμένη παράσταση, αναμφισβήτητα υπήρξαν δύο (2) οι νικητές, τόσον ο θεατής (..τουλάχιστον εγώ..), όσον και η δημιουργός.!!

Άλκης Φάτσιος
Ηγουμενίτσα
11/2/2019

                                                                            
                                                                                                             


Συνέχεια...

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για την “παραχώρηση” των περιφερειακών λιμένων

Φεβρουαρίου 15, 2019 0

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να “κλείσει” άρον άρον, πριν τις εκλογές, όλες τις εκκρεμείς δεσμεύσεις των Μνημονίων. Η πιο πρόσφατη “πράξη του δράματος” είναι η προωθούμενη “παραχώρηση” των περιφερειακών λιμένων στο μεγάλο κεφάλαιο.
Ο νέος γύρος εκχώρησης λιμένων εντάσσεται στην περιβόητη πολιτική του “γεωπολιτικού μεντεσέ”, δηλαδή στην πολιτική σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή. Ο έλεγχος των λιμενικών υποδομών συνδέεται με τη δεδομένη κατεύθυνση των ΗΠΑ αφενός για μετατροπή της Ελλάδας σε ένα μεγάλο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο με πολλές νέες βάσεις και αφετέρου με την ανάγκη ανακοπής του κινέζικου σχεδίου για αξιοποίηση της χώρας ως δρόμου μεταφοράς εμπορευμάτων. Η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ εμπλέκει τη χώρα βαθύτερα στο κουβάρι των γεωπολιτικών αντιθέσεων, αποκαλύπτοντας την αντιφατικότητα των αστικών σχεδίων, που απ’ τη μία σκοπεύουν στην αξιοποίηση της χώρας ως δρόμου μεταφοράς εμπορευμάτων, ενώ απ’ την άλλη υπηρετούν πρόθυμα τα ΝΑΤΟικά σχέδια.
Μεγάλα μεταφορικά μονοπώλια, του εσωτερικού και του εξωτερικού, προσδοκούν να ελέγξουν τα λιμάνια, γενικότερα τις μεταφορικές υποδομές, εμπορευμάτων και ανθρώπων, για να εκμεταλλευτούν τη γεωστρατηγική θέση της χώρας και την σημαντική αύξηση του τουριστικού ρεύματος και παράλληλα να επενδύσουν κερδοφόρα τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια τους. Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής της εμπορευματοποίησης – ιδιωτικοποίησης των λιμενικών υποδομών, που υλοποιεί κάθε αστική κυβέρνηση, ακολουθώντας τις οδηγίες της ΕΕ, και  προωθεί τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ.  Ο νέος γύρος ιδιωτικοποιήσεων  των λιμένων έρχεται να ακολουθήσει την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, αλλά και το έτερο επίτευγμα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό της πώλησης των αεροδρομίων στη γερμανική FRAPORT. 
Αυτή η πολιτική έχει δραστικές αρνητικές συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα. Οδηγεί στη δραστική αύξηση του κόστους των μεταφορών, σε βάναυσες εργασιακές συνθήκες για τους εργαζόμενους, ενώ ο τρόπος μετακίνησης εμπορευμάτων και προσώπων καθορίζεται από μια χούφτα μονοπωλιακούς ομίλους, που ελέγχουν που και πότε θα κατευθύνεται ο τουρισμός, οι εμπορευματικές ροές κ.α.
Οι προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίσει την δική του παραχώρηση ως “φιλολαική” επειδή είναι δήθεν «υποπαραχώρηση», με τον εκάστοτε οργανισμό λιμένος να διατηρεί την ιδιοκτησία του λιμανιού, είναι μια ακόμα πράξη «αυτογελοιοποίησης» του. Πέραν του προπαγανδιστικού χαρακτήρα και της προσπάθειας εμφάνισης ανύπαρκτων διαχωριστικών γραμμών απ’ τη ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκαλύπτει πως η μέθοδος της υποπαραχώρησης δραστηριοτήτων και όχι ολόκληρου του λιμανιού είναι -υπό συνθήκες- ευνοϊκότερη για το μεγάλο κεφάλαιο:
- Το κεφάλαιο ιεραρχεί σε ποιες δραστηριότητες θα επενδύσει κάθε φορά. Έτσι, τα κερδοφόρα φιλέτα θα γίνουν αντικείμενο επενδύσεων και εκμετάλλευσης, ενώ όλες οι υπόλοιπες δραστηριότητες, που μπορεί να είναι απαραίτητες για τα λαϊκά στρώματα, θα μείνουν στον έλεγχο του οργανισμό λιμένος, ο οποίος ταχύτατα θα εμφανίσει ζημιές και θα απαιτείται η χρηματοδότηση του απ’ τις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων της περιοχής.
- Η εκχώρηση της χρήσης δραστηριοτήτων και η διατήρηση της γης ή άλλων υποδομών στην ιδιοκτησία του δημοσίου, ελαττώνει σημαντικά το απαιτούμενο τίμημα, αφού το κεφάλαιο απλά “νοικιάζει” τον εξοπλισμό και τη γη και δεν τον “αγοράζει”.
- Ο ανταγωνισμός μεταξύ των μεταφορικών ομίλων απαιτεί ορισμένες υποδομές να βρίσκονται σε ουδέτερα χέρια για να διασφαλίζεται πως δεν θα έχει κάποιος αποφασιστικό πλεονέκτημα. Έτσι, ο κρατικός χαρακτήρας σε κάποιο τμήμα κομμάτι από ένα λιμάνι, όχι απλά δεν αλλάζει την πορεία απελευθέρωσης των μεταφορών, που υλοποιεί σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι σε ορισμένες περιπτώσεις, απαραίτητη προϋπόθεση του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα υλοποιεί μέχρι κεραίας την πολιτική απελευθέρωσης των μεταφορών και μάλιστα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για το μεγάλο κεφάλαιο.
Παράλληλα, οι πολλαπλές ρήτρες της νομοθετικής ρύθμισης δείχνουν την αδυναμία αναστολής της ιδιωτικοποίησης σε τοπικό επίπεδο. Οι δήμοι και οι περιφέρειες όχι απλά δεν έχουν καμία δυνατότητα να σταματήσουν την ιδιωτικοποίηση, αλλά τους απαγορεύεται ακόμα και η επιβολή τοπικών τελών ή άλλων φόρων στους νέους ιδιώτες-ιδιοκτήτες των λιμανιών μας.
Η προώθηση της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών αποδεικνύει για μια ακόμα φορά πως το αστικό κράτος προωθεί μόνο εκείνες τις λύσεις που έχει ανάγκη το μεγάλο κεφάλαιο για να διασφαλίσει την κερδοφορία του, σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων. Αποδεικνύει την αυταπάτη της δυνατότητας μιας δήθεν «φιλολαϊκής» διαφορετικής διαχείρισης της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η αξιοποίηση της σημαντικής γεωστρατηγικής θέσης της χώρας και των ευρύτατων λιμενικών υποδομών, προς όφελος του λαού, απαιτεί ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας. Απαιτεί την κοινωνικοποίηση του συνόλου των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, απαιτεί τον ριζικά διαφορετικό δρόμο της εργατικής εξουσίας.
 Αποδεικνύεται περίτρανα η ανάγκη, οι εργαζόμενοι να βγουν μπροστά, να μην “τσιμπήσουν” στις κάθε λογής αναπτυξιακές υποσχέσεις που ακούν απ’ το κεντρικό και το τοπικό κράτος. Να αντισταθούν στη νέα επιδείνωση της ζωής του, να αντιπαλέψουν την αστική πολιτική σε κάθε επίπεδο. Αποδεικνύεται η ανάγκη αποφασιστικής ενίσχυσης του ΚΚΕ στις επερχόμενες εκλογές, ως προϋπόθεσης ανασύνταξης του κινήματος και οργάνωσης της λαϊκής αντεπίθεσης.


                          
Συνέχεια...

Αρχίζουν οι εξετάσεις για χορήγηση διπλώματος μετά από αποχή 4 μηνών

Φεβρουαρίου 15, 2019 0

Μετά από διακοπή 4 μηνών λόγω της απεργίας των εξεταστών υποψήφιων οδηγών για τη χορήγηση διπλώματος αυτοκινήτου και την ταλαιπωρία χιλιάδων συμπολιτών, αρχίζουν ξανά οι εξετάσεις υποψήφιων οδηγών.
Μετά από πολύμηνη καθυστέρηση το Υπουργείο Μεταφορών κατέθεσε την προηγούμενη εβδομάδα στη βουλή το νομοσχέδιο για την απόκτηση διπλώματος και φαίνεται ότι ικανοποίησε τα αιτήματα των εξεταστών, αφού έληξαν την πολύμηνη απεργία τους.
Οι εξεταστές διαφωνούσαν σε διάφορα σημεία του νέου νόμου, όπως π.χ. η περικοπή του επιδόματος που λάμβαναν για τις εξετάσεις, ως εκτός ωραρίου, αλλά ζητούσαν και τις αμοιβές τους για το διάστημα Μαΐου – Σεπτεμβρίου.
Οι εξετάσεις λοιπόν αρχίζουνε ξανά και στη Θεσπρωτία. Προκειμένου μάλιστα να διενεργηθούν οι Θεωρητικές και Πρακτικές εξετάσεις των υποψηφίων οδηγών, η Υπηρεσία της Διεύθυνσης Μεταφορών της Π.Ε. Θεσπρωτίας  την  Παρασκευή  15 Φεβρουαρίου 2019  θα παραμείνει κλειστή, όπως ανακοίνωσε ο Αντιπεριφερειάρχης Θεσπρωτίας.


Συνέχεια...

Ο Δήμος Ηγουμενίτσας διοργανώνει Γιορτή Αθλητισμού για τη βράβευση Συλλόγων και αθλητών

Φεβρουαρίου 15, 2019 0

Ο Δήμος Ηγουμενίτσας θέλοντας να τιμήσει την αθλητική του οικογένεια για το σημαντικό έργο που επιτελεί και για την ανεκτίμητη συμβολή της στο αθλητικό γίγνεσθαι της περιοχής μας, διοργανώνει τη Γιορτή του Αθλητισμού με βραβεύσεις Αθλητικών Συλλόγων - Σωματείων και των διακριθέντων αθλητών του 2018.
Η Εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου στις 18:30, στο Θέατρο Εστία, Κτήριο ΕΙΝ.
Συνέχεια...

Διακρίσεις Θεσπρωτών αθλητριών

Φεβρουαρίου 15, 2019 0
(Μαρία Στόλη και Ναταλία Μπέση)

Νέες διακρίσεις από Θεσπρωτές αθλήτριες σε σημαντικές διοργανώσεις.
Η πολλά υποσχόμενη αθλήτρια του Συλλόγου Black Belt Shotokan Κarate Igoumenitsas Μαρία Στόλη εκπροσωπώντας τη χώρα μας, κατέλαβε την 7η θέση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Καράτε, που διεξήχθη στη Δανία με πολύ δυνατή συμμετοχή και συλλέγοντας πολύτιμη εμπειρία από μια μεγάλη διοργάνωση.

Επίσης η αθλήτρια του Πρωτέα Ηγουμενίτσας Ναταλία Μπέση, αποδεικνύοντας την ανοδική της πορεία στο μήκος γυναικών, κατέλαβε την 5η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου που διεξήχθη στο ΣΕΦ δείχνοντας σημάδια ότι στο άμεσο μέλλον θα πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες διοργανώσεις.

Και οι δυο αθλήτριες τα τελευταία χρόνια έχουνε δείξει την αξία τους και με πολύ σκληρή δουλειά και επιμονή ανεβαίνουνε συνεχώς σκαλιά προς την καταξίωση σε πανελλαδικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, αφήνοντας μας με την προσδοκία μεγάλων επιτυχιών στο άμεσο μέλλον σε διεθνείς διοργανώσεις.
Τους συγχαίρουμε για την αξιέπαινη προσπάθειά τους και τις μέχρι τώρα επιτυχίες τους και τους ευχόμαστε καλή συνέχεια στο δρόμο προς μεγαλύτερες διακρίσεις.



Συνέχεια...